Memleketin başından musibet eksik olmuyor. Allah vere de daha vahim, elim olaylar gelmesin başımıza.Geçen hafta ülkemizde meydana gelen orta şiddetli deprem’in artçıları hala devam ediyor. Bu depremler,siyasette yaşanan depremlere benzemez. Önceliği siyaset olanların, halk’ı görecek gözleri yok desek yalan olmaz.Düşünün, 1999 depremi hepimiz içinde hala kanayan bir yara. Bir gün bile unutmak insanın elinde değil. İtikatımız sonsuz, Allah’tan gelene amenna. Fakat diğer bir tarafı var bu felaketin.Dile kolay 11 yıldır iktidardasın.Lafta asmadığın, alın şunu demediğin adam kalmadı. Cahiline, akademisyeni’ne, savcısına,hakimine, bu ülkenin helal kazancıyla vergi ödeyen vatandaşına, yerlisine, yabancısına, politika adamına, muhalefet liderlerine, büyüğüne, küçüğüne, maden işçisinin ölüsüne bile saygı duymuyorsun anladık. Bari bu kısa ömrün kalanında yaşama savaşı veren halkına, güldür güldür yaklaşan büyük deprem önsezisine bir kulak ver yahu. Yerel seçimleri kazanmak için herşeyi yaparken, İstanbul kalesini kazanabilmek için seçim meydanlarında sesini bile kaybetmişken gösterdiğin özen ve hırs’ı aman kaybetmeyelim derken ecel teri döktüğün İstanbul için ne yaptın diye sorduklarında ne diyeceksin? Deprem alanları için ayrılan hektar bazında toprakların üzerinde şimdi lüx AVM’ler ve Rezidanslar kuruluyor mu diyeceksin? Bunları biz teşvik ediyoruz, insan hayatı da neymiş, deprem neymiş mi diyeceksin? İstanbul’u yıllardır dışarı taşıyoruz,içini boşaltıyoruz, piyango kime vurursa o altta kalır, kalan sağlar bizimdir mi diyeceksin? El insaf...Sat sat bitmedi bu topraklar. Hiç mi vicdan yoktur? Hiç mi insaf yoktur? Para, rant, kar insan hayatından daha önemlidir sizin için. Allah korusun, İstanbul bugün şiddetli bir deprem geçirse olabilecek can kayıplarının sorumlusu kimdir?...         

        Cumhurbaşkanlığı makamı parlayan bir yıldız gibi. Makamlara alışmış birilerinin bu en yüce makamın da hakkını “babalar gibi” vereceğinden hiç şüphemiz yok. O yüce makam, Türkiye’de her namahrem erkanları gibi herkesin diline sakız olmuş durumda.Herşeyi basit’e indirgemek 2003’ten bu yana bu memleketin başında olanların tarzı. Hiçbir şeyin ağırlığı ve önemi kalmadı. Makamlar, mevkiler, saygınlıklar, adalet mekanizması, yetkiler, duruşlar yerle bir edildi. Saygısızlık, küfür, riya olağan hale geldi. Cübbeleriyle özgürlük ve adalet dağıtanlar o titreten gücün yanıbaşında önünü kapadı.Vatandaşına Adalet dağıtan mekanizma yerle bir edildi.Polis yüceltildi.Haklı çıkarıldı.Vurdu, kırdı, tartakladı, tekmeledi birşey olmadı. En sonunda öldürdü yine bir şey olmadı. Havadaki korku bulutunu görmek için çok fazla da birşeye gerek olmadığı açık.           

        Son yıllarda sandık görmeden yapamaz bir duruma getirildik.Sandığın demokrasinin gereği olduğu aşılandı. Sandık mübarek güç olarak adeta işlendi. Ve at izi it izine karıştı...Sandığın gücünü kabul eden ve demokrasi havarisini rehber edinen katil PKK bile bugün  sözde bir  sendika eliyle kimi okullarda sandık kurup, kendi  müdürünü seçtiğini ilan etti. Evet inanılacak gibi değil...Keşke yanılıyor olsaydık. Bölgede PKK’nın eğitim kolu  gibi faaliyet gösteren Eğitim Sen adlı sözde bir sendika  eliyle yapılması da hiç şaşırtıcı değil bize göre.Eğitim camiasında çok iyi bilinen bu sendika, PKK’ya terör  örgütü demeyi bırakın, bizim PKK ile bir bağımız yoktur  bile demiyor. Hükümet’in erkanı salondan salona gezip kafayı Çankaya’ya takınca, imam-cemaat ilişkisinin son noktası da bu olur. Artık halk olarak şaşıramamanın, üzülememenin olağanlığı ile yaşamayı öğrendik.İnsanlık vasıflarımız bir yana,İslam içindeki gerçek Müslümanlık gereklerini hiçe sayan idarenin altında yönetilmeyi arzu etmeyen %52’ye katılmanın zamanı gelmedi mi?



NOT : KÖŞE YAZILARINDA HUKUKİ SORUMLULUK YAZARA AİTTİR!