"Öğretmenlik yıllarında el becerim yüksekti" diyen Karaaslan, “Benim en iyi bildiğim şey öğretmenliktir. El sanatlarında becerikliyimdir. File, ponponlu yastık ve çanta yapmada üstüme yoktur. Öğrencilerime el sanatları konusunda ders verdim. Benim dönemimde kız enstitüsü vardı. Orada öğrendiklerimi, öğretmenlik hayatımda pekiştirerek öğrencilerimin el becerilerinin gelişmesine yardımcı olurdum. Velilerin çocuklarından öğrendikleri ile aile bütçesine destek olduklarını hatta evlatlarının düğün masrafını çıkardıklarını biliyorum.” dedi.

Yakma aleti ile kaşık, şekerlik, baharatlık, peçetelik, isimlik yapan, yaptıklarını hediye olarak dağıtan Aliye Öğretmen “Elimde alet olsun yapamayacağım yok” diyor. “Bizler gençliğimizde çalışmaktan başka şey düşünmezdik. Şimdiki gençler tembel. Atıyor, kırıyor. Öğrenmek için gece yarılarına kadar çalışır, bozar, yapar yılmazdık. Öğrencilerim işin başından ayrılamayarak teneffüse dahi çıkmadıkları olurdu. Kız öğrenciler yaptıklarını çeyizine koyarken, erkek öğrenciler annelerine hediye ederdi.” diye konuştu.

Yakmaya uygun kavak bulmakta artık zorlandığını ifade eden Aliye Öğretmen, “Yaptığım işten zevk alıyor, mutlu oluyorum. Beni ferahlatıyor, düşüncelerden kurtuluyor, yaratıcılığım artıyor, zihnim gelişiyor” sözleri ile duygusunu dile getirdi.