Kafkasların Yiğitleri

Gömdüler sevdalarını dağlara
Yazdılar acılarının destanı

Yurtlarından sürüldüler,
Ne bir gün gördüler,
Bir bir ömür bitirdiler 

Dağları kaldı yüreklerde
Bir degil binde ömür geçse
mücadelesi bitmeyecek kafkasların


Analar agıt yakıyor,
Kafkaslarda nice ocaklar sönüyor,
Kafkas daglarında çiçekler,
Kan kırmızı açıyor
Bulutlarında melekler saçılıyor
Cesaret tohumları yüreklerden
Çıkıyor.

Yarınlar umut verir
Huzur bizide bulur
Yüreklerinde aslanlar yatar,
Gaziler önde saf tutar
Bir gün biz kafkaslara
Güneş doğar.