Onlar ne Esad'ı, ne Putin'i, ne Obama'yı tanırlar,
Bir daha da, adını bile duymayacaklar,
Ne oyuncakları, ne bilgisayarları, ne atlı karıncaları olacak.
Ne ağlayacakları bir ana kucakları,
Ne naz yapacakları baba kucakları,
Ne sıcak bir yatakları, ne tüten ocakları olacak.
Onlar Ortadoğu'nun,
Suriye'nin, Irak'ın, Gazze'nin çocukları..
Onların hiçbir zaman hayalleri olmadı, olmayacakta.
İstedikleri yemekleri yiyebilmek için, bizim çocuklarımızın istekleri gibi istekleri olmadı hiçbir zaman ve olmayacak.
Cennette gerçekleşecek hayalleri oldu onların,
Çocukluk yaşamadan, vasiyet yazmayı öğrendiler, yaşamadan ölmeyi öğrendiler.
Kendini tabutta resmeden, Suriyeli bir çocuğun açlıktan ölmeden önceki vasiyeti;
""Bu benim vasiyetimdir. Canım annecim! Senden benim güzel gülüşlerimi hatırlamanı ve yatağımı olduğu gibi bırakmanı istiyorum. Ve sen ablacığım! Arkadaşlarıma de ki: ’O açlıktan öldü...’ Ve sen abiciğim! Üzülme; ama, ikimiz birlikte, ’Biz açız!..’ dediğimizi hatırla. Ey Ölüm meleği! Acele et ve ruhumu al ki artık Cennette yemek yiyeyim. Ben çok açım. Ve ey ailem! Benim için korkmayın. Ben sizin yerinize de Cennette yiyebildiğim kadar çok yiyeceğim"
"Uçan kuşlar, kelebekler
Hakkınizı helal edin
Kundaktaki bebekler
Hakkınizı helal edin"
OĞUZ BERK